ترمیم دندان به دلیل پوسیدگی ، شکستگی یا ساییدگی توسط سیستم های پر کننده انجام می شود. از دست دادن دندان باعث از بین رفتن زیبایی و عملکرد دندان می شود. در عین حال ، تغییر شکل دندان بر سلامت لثه و عملکرد دندان های همسایه تأثیر می گذارد. به تعویق انداختن درمان می تواند مشکل را بیش از پیش پیچیده تر کند.
انتخاب پر کردن چگونه انجام می شود؟
نوع پرکننده مورد استفاده ممکن است بسته به اندازه و محل از دست دادن ماده دندان متفاوت باشد. از آنجا که زیبایی در نواحی جلویی در اولویت است ، ترمیم دندانی که در اینجا استفاده می شود باید از نظر رنگ و شکل شبیه بافت دندان طبیعی باشد. مناطق پشتی مناطقی هستند که جویدن به شدت در آنها انجام می شود. به همین دلیل ، پر کردن مواد مقاوم در برابر نیروهای جویدن باید ترجیح داده شود.
انواع مواد ترمیم دندان :
پر کننده های آمالگام:
این ماده با دوام ، به راحتی قابل استفاده و ارزان است. از اختلاط با نسبت معینی از آلیاژهای نقره ، قلع و مس با جیوه بدست می آید. اگرچه این ماده پر کننده ای است که بیش از یک قرن به طور معمول مورد استفاده قرار گرفته است ، اما امروزه به دلیل نگرانی های زیبایی شناختی ، استفاده از آن بسیار کاهش یافته است.
پرکردگی کامپوزیت:
پر کننده هایی به رنگ دندان هستند. پرکردگی کامپوزیت با سیستم چسبی که ما باندینگ می نامیم انجام می شود.
پرکننده های سرامیکی:
پرکننده های سرامیکی که مقاومت بیشتری نسبت به پرکننده های کامپوزیت و زیبایی بیشتری نسبت به پرکننده های آمالگام دارند ، در دندان هایی که نیروهای جویدن بسیار شدید هستند ترجیح داده می شوند. مرحله ساخت با سایر پر کردن ها متفاوت است. اول از همه ، دندان آماده می شود و اندازه آن گرفته می شود و در آزمایشگاه روکش ساخته می شود. روکش تهیه شده توسط دندانپزشک بر روی دندان قرار می گیرد.
برای جایگزینی مواد از دست رفته ناشی از پوسیدگی دندان ،
برای پر کردن شکاف ایجاد شده پس از درمان عصب کشی ،
برای اهداف زیبایی برای از بین بردن رنگ و تغییر شکل دندان ها ،
برای از بین بردن فاصله بین دندان ها ،
برای پر کردن حفره ایجاد شده در محل اتصال دندان با لثه (به این حفره ها نقص گوه گفته می شود و به دلیل مسواک زدن عقب و جلو ایجاد می شود)
روشهای پر کردن برای بازگرداندن یکپارچگی دندانهای شکسته در اثر ضربه انجام می شود.
پوسیدگی دندان چیست؟
باکتریهایی که به طور معمول در دهان ما زندگی می کنند ، باعث پوسیدگی دندانهای ما می شوند ، در نتیجه غذایی که می خوریم در پلاکهای تشکیل شده روی دندان قرار می گیرد و از آنجا خارج نمی شود. به عبارت دیگر ، اگر با استفاده از مسواک زدن و سایر عناصر کمکی ، قسمت باقیمانده غذا را حذف نکنیم ، باکتریهای پوسیده ای که به طور معمول در دهان ما یافت می شوند ، در این بقایای مواد غذایی قرار می گیرند و از اینجا شروع به تغذیه می کنند. از آنجا که مواد زائدی که این باکتری ها در نتیجه تغذیه تولید می کنند اسیدی هستند ، مینای دندان را که لایه خارجی دندان است ، فرسایش می دهند. اگرچه لایه مینای دندان بسیار سخت و بادوام است ، اما در برابر این تراکم اسید ، پس از مدتی از بین می رود. این قسمت مینای نرم شده اولین مرحله پوسیدگی را تشکیل می دهد. در این مرحله امکان بازگشت وجود دارد. اول از همه پلاک باکتریایی برداشته می شود و می توان ژل هایی را که ماده معدنی را ایجاد می کنند ، بر روی قسمت مینای دندان از بین برده شده از بین برد. به این ترتیب لایه مینای نرم شده دوباره سخت شده و پوسیدگی در این مرحله متوقف می شود.
اگر مرحله اول پوسیدگی دندان مورد توجه قرار نگیرد ، مرحله دوم پوسیدگی رخ می دهد. در این مرحله لایه مینای دندان سوراخ شده و دندان خراب شده به داخل دندان نشت می کند. در مرحله دوم پوسیدگی دیگر بهبودی امکان پذیر نیست. در این مرحله معمولاً هیچ علامتی در دندان وجود ندارد. حساسیت به ندرت دیده می شود. تشخیص پوسیدگی در نتیجه کنترل معمول دندانپزشک اتفاق می افتد و اگر زود درمان شود ، از پیشرفت آن جلوگیری می شود.
از آنجا که پوسیدگی در مرحله دوم هیچ علائمی نشان نمی دهد ، به احتمال زیاد مورد توجه قرار نخواهد گرفت و از طریق بافت نرم دندان زیر لایه مینای دندان به سرعت پیشرفت می کند. در این مرحله که آن را مرحله سوم پوسیدگی می نامیم ، پیشرفت سریع بوده و حساسیت سرما و گرما در دندان تشدید می شود. پوسیدگی دندان در این مرحله بیشتر مورد توجه شخص قرار می گیرد. درمان با پر کردن امکان پذیر است.
در مرحله سوم پوسیدگی ، به جای مشورت با پزشک ، هنگامی که سعی در جستجوی روش هایی برای عبور این حساسیت است ، پوسیدگی دندان پیشرفت بیشتری می کند و به مرحله ای می رسد که به لایه عصب برسد ، که ما آن را مرحله چهارم پوسیدگی می نامیم. در این مرحله درد به صورت ضربان ایجاد می شود که معمولاً در شب شروع می شود. از آنجا که در مرحله چهارم با درد شدید ، درمان پر کردن دیگر برای پوسیدگی دندان کافی نخواهد بود ، درمان عصب کشی اعمال می شود.
آیا دندان ها بعد از پر شدن درد می کنند؟
اینکه آیا بعد از پر شدن درد ایجاد می شود یا نه ، به نزدیکی پوسیدگی به عصب دندان بستگی دارد. اگر پوسیدگی در مراحل اولیه تشخیص داده شود و پر شود ، معمولاً هیچ حساسیتی احساس نمی شود. اگر پوسیدگی در مراحل بعدی تشخیص داده شود و پر شدن آن انجام شود ، اغلب می تواند به طور موقت به سرما و گرما حساسیت نشان دهد. گاهی این حساسیت ها ممکن است به تدریج افزایش یافته و به درد تبدیل شوند.
چه نکاتی را باید بعد از پر کردن دندان در نظر گرفت؟
اگر روش پر کردن تحت بیهوشی انجام شود ، باید قبل از غذا خوردن بی حسی از بین برود.
از آنجا که احتباس پلاک باکتریایی در دندانهای پر شده بیش از دندانهای طبیعی خواهد بود ، باید مراقبت بیشتری از این دندان ها صورت گیرد. نخ دندان و برس رابط نباید فراموش شود.
درست مثل دندانهای طبیعی ما نباید غذاهای پوسته ای را با دندانهای پر شده بخوریم و باید از رفتارهایی مانند باز کردن نوشابه و گاز گرفتن مداد پرهیز کنیم.
ما نباید فراموش کنیم که ماده پرکننده طول عمر مشخصی دارد ، باید پرکننده هایی با حاشیه تحریف شده جایگزین شوند.
چرا ترمیم دندان فرسوده می شود؟
پرکردگی هایی که فرسوده شده اند و ارتباط آنها با دندان ها ضعیف شده است پس از مدتی از بین می روند ، بنابراین نباید فراموش کرد که پرکردگی ها از طول عمر مشخصی برخوردار هستند و در صورت لزوم باید پر کننده ها عوض شوند.
در طی فرآیند پر کردن ، کانال لثه نمی تواند ارتباط سالم بین دندان و پر شدن باشد در نتیجه این خون یا مایع لثه باعث خیس شدن منطقه پر شدن می شود. به دلیل ضعف اتصال ، پر شدن پس از مدتی از بین می رود. به همین دلیل ، در صورت لزوم ، قبل از پر کردن ، باید جرم گیری دندان و لثه انجام شود.ضربات بسیار سخت ممکن است باعث اختلال در دندان و اتصال پر شدن شود و باعث سقوط یا شکسته شدن پر شدن شود.
