مراحل کاری دندانپزشکی دیجیتال
روند کاری دندانپزشکی دیجیتال بسته به مشکل، سطح پیچیدگی، نوع درمان مورد نیاز و عوامل دیگر برای هر بیمار متفاوت خواهد بود. اما برخلاف جریان‌های کاری سنتی، فناوری دیجیتال در دندانپزشکی می تواند دقت، اتوماسیون، سرعت و یکپارچگی بیشتر بین بخش های مختلف رشته دندانپزشکی ایجاد کند.
در یک گردش کار دیجیتال، کار دندانپزشکان و تکنسین‌های آزمایشگاه دیگر از هم جدا نمی‌شود، زیرا آنها از راه‌حل‌های دیجیتالی یکسانی استفاده می‌کنند که به نوبه خود برای بیمار جذاب‌تر و قابل‌درک‌تر شده است.
به‌عنوان‌مثال، گردش فرایند درمانی پروتز دندان دیجیتالی را می توان در یک جلسه و در یک کلینیک انجام داد. جایی که پزشک برداشت را انجا می دهد، درمان را برنامه ریزی می‌کند، حتی برای یک بیمار کاملاً بی دندان، پیش بینی و نتیجه را به شکلی سه بعدی شبیه سازی می‌کند. به بیمار کمک می‌کند تا نتیجه نهایی را ببیند و آن را مطابق ترجیحات خود اصلاح کند.
صرف نظر از نوع درمان، فرایند استاندارد دندانپزشکی دیجیتال همیشه شامل سه مرحله اصلی است:
اسکن یا برداشت دیجیتال: این مرحله تنها مرحله‌ای است که برای بیمار قابل مشاهده است، زیرا در مورد قالب گیری دیجیتال دندان‌ها است. گردش کار دیجیتالی البته می تواند با یک قالب معمولی شروع شود که بعداً در آزمایشگاه دیجیتالی می‌شود. برای راحتی بیمار، برداشتن قالب با اسکنر داخل دهانی سناریوی بهتری خواهد بود. در این مرحله، بیمار بلافاصله تصویر سه بعدی دندان‌های خود را روی صفحه‌نمایش می‌بیند، زیرا این مرحله معمولاً 2-3 دقیقه طول می کشد.
در صورت برداشت قالب معمولی، تکنسین آزمایشگاه نیز همان زمان را صرف اسکن قالب‌های سنتی یا مدل‌های گچ با یک اسکنر رومیزی می‌کند.
برنامه ریزی و طراحی درمان: در این مرحله، پزشکان یا متخصصان دندانپزشکی از راه‌حل‌های نرم افزاری CAD/CAM برای ترمیم و یا ارائه سایر درمان‌ها استفاده می‌کند. بر اساس بازخورد بیمار، طرح درمان را می توان فوراً تغییر داد.
تولید محصول نهایی: اکنون، تمام طرح‌های دیجیتال را می‌توان به چاپگرهای سه بعدی دندان یا سیستم میلینگ برای ساخت به‌عنوان‌مثال الاینر و لمینت دیجیتال، دندان مصنوعی، روکش، بریج، آتل، یا هر محصول ترمیم دیگری برای بیمار آماده کرد. در این مرحله از گردش کار دیجیتال دندانپزشکی، بیمار هنوز روی صندلی است و درمان خود را دریافت می‌کند.
