آنلاین دیگر

علل لخته شدن خون در سقف دهان

ترومای دهان

شایع ترین علت خون مردگی در سقف دهان، ضربه به حفره دهان است. خون مردگی در سقف دهان می تواند در اثر گاز گرفتن تصادفی، سوختگی ناشی از غذاهای داغ، یا آسیب ناشی از غذاهای سفت، تیز یا ساینده مانند چیپس یا نان خشک رخ دهد.

روش های دندانپزشکی

روش های دندانپزشکی که شامل سقف دهان می شود، مانند برداشتن دندان های بالایی یا جراحی روی کام، می تواند منجر به تشکیل لخته به عنوان بخشی از روند بهبودی شود.

عفونت

برخی عفونت ها، به ویژه عفونت های قارچی مانند کاندیدیازیس دهان، می توانند باعث التهاب و زخم شوند و منجر به خونریزی و لخته شدن در سقف دهان شوند.

اختلالات خونی

شرایطی که بر توانایی لخته شدن خون تأثیر می گذارد، مانند هموفیلی یا کمبود ویتامین K، می تواند باعث خونریزی خود به خود در قسمت های مختلف بدن از جمله دهان شود.

سرطان

اگرچه نادر است، اما سرطان های حفره دهان، از جمله کام، می توانند با خونریزی و لخته شدن ظاهر شوند. این اغلب با علائم دیگری مانند توده، درد یا مشکل در بلع همراه است.

عوارض جانبی دارو

برخی داروها، به ویژه آنهایی که با مکانیسم های لخته شدن تداخل دارند یا باعث خشکی دهان می شوند، ممکن است منجر به ایجاد بافت های شکننده در دهان شوند که مستعد خونریزی و لخته شدن هستند.

اگر متوجه لخته خونی در سقف دهان خود شدید که خود به خود برطرف نمی شود یا با علائم دیگری مانند درد، تورم یا رشد بافت غیرقابل توضیح همراه است، توصیه می شود به دنبال مراقبت های پزشکی باشید. تشخیص و درمان زودهنگام می تواند مشکلات اساسی را برطرف کند و از عوارض جلوگیری کند.

درمان لخته خون در دهان

لخته خون در دهان معمولاً نتیجه آسیب به بافت‌های دهانی یا لثه‌ها است که ممکن است ناشی از جراحی‌های دندانپزشکی، ضربه‌ها، یا زخم‌های دهانی باشد. لخته‌های خون به طور طبیعی برای جلوگیری از خونریزی بیش از حد تشکیل می‌شوند. با این حال، اگر لخته خون به درستی تشکیل نشود یا از بین برود، می‌تواند منجر به عوارضی مانند درد، عفونت یا تأخیر در بهبود زخم شود. در ادامه راهکارهای درمان و مدیریت لخته خون در دهان را بررسی می‌کنیم.

اجتناب از مزاحمت لخته: سعی کنید از دخالت مستقیم در لخته خون خودداری کنید. مثلاً از مکیدن یا شستشوهای قوی با دهان‌شویه بپرهیزید، زیرا این کارها می‌تواند باعث از بین رفتن لخته و افزایش خطر خونریزی شود.

استفاده از گاز استریل: اگر لخته خون تازه است و خونریزی ادامه دارد، می‌توانید با قرار دادن یک تکه گاز استریل تمیز بر روی محل خونریزی و فشار دادن آن به مدت 15 تا 20 دقیقه، به ایجاد لخته کمک کنید.

استفاده از یخ: استفاده از یخ به صورت خارجی (روی گونه در محل خونریزی) می‌تواند به کاهش التهاب و خونریزی کمک کند. یخ را به مدت 15 دقیقه روی محل مورد نظر نگه دارید و سپس 15 دقیقه استراحت دهید. این کار را می‌توانید چندین بار در طول روز انجام دهید.

حفظ بهداشت دهان: با مسواک زدن ملایم و استفاده از نخ دندان، مراقب باشید که به محل لخته آسیب نرسانید. همچنین می‌توانید از دهان‌شویه‌های ضدعفونی‌کننده ملایم برای جلوگیری از عفونت استفاده کنید.

مصرف داروها: اگر درد یا تورم دارید، می‌توانید از داروهای مسکن بدون نسخه مانند ایبوپروفن یا استامینوفن استفاده کنید. از مصرف آسپرین خودداری کنید، زیرا آسپرین می‌تواند خطر خونریزی را افزایش دهد.

مراجعه به پزشک: اگر لخته خون در دهان شما به طور مداوم از بین می‌رود، یا خونریزی شدید و غیرقابل کنترل دارید، باید به دندانپزشک یا پزشک مراجعه کنید. این وضعیت ممکن است نشانه‌ای از مشکلات جدی‌تر باشد.

پیگیری توصیه‌های پس از جراحی: اگر لخته خون در نتیجه جراحی دندانپزشکی مانند کشیدن دندان ایجاد شده است، به دقت دستورات پس از جراحی پزشک را دنبال کنید. این توصیه‌ها ممکن است شامل اجتناب از خوردن غذاهای سفت، اجتناب از مصرف دخانیات، و مصرف داروهای خاص باشد.

اجتناب از غذاهای سفت و تیز: از مصرف غذاهایی که ممکن است به محل لخته آسیب برسانند خودداری کنید. غذاهای نرم مانند سوپ، پوره سیب‌زمینی، و ماست می‌توانند گزینه‌های مناسبی باشند.

9. جلوگیری از فعالیت شدید: فعالیت‌های بدنی شدید می‌توانند باعث افزایش فشار خون و خونریزی مجدد شوند. بهتر است تا بهبود کامل زخم از انجام ورزش‌های سنگین خودداری کنید.

10. پیگیری علائم عفونت: اگر علائمی مانند تب، بوی بد دهان، یا درد شدید و مداوم دارید، ممکن است دچار عفونت شده باشید و باید فوراً به پزشک مراجعه کنید.

با رعایت این نکات، می‌توانید لخته خون دهانی خود را مدیریت کرده و از عوارض آن جلوگیری کنید.

 

تاول خونی زیر زبان نشانه چیست؟

تاول خونی زیر زبان معمولاً نشانه‌ای از آسیب یا ضربه به ناحیه زیر زبان است. این نوع تاول به دلیل تجمع خون در بافت‌های زیر زبان به وجود می‌آید و ممکن است به دلیل آسیب فیزیکی، ضربه، یا حتی فشار زیاد به زبان ایجاد شود.

در برخی موارد، این تاول‌ها به طور طبیعی و بدون درمان خاصی بهبود می‌یابند، اما اگر تاول خونی بزرگ باشد، دردناک باشد، یا مدت زمان زیادی باقی بماند، بهتر است به پزشک مراجعه کنید تا علت دقیق‌تر بررسی و درمان مناسب انجام شود.

لخته خون دهان پس از کشیدن دندان

اگر دندان خود را کشیده اید، ممکن است متوجه تشکیل حباب خون در جای زخم دندان کشیده شده شوید.

باید مراقب باشید که حباب خون پس از کشیدن دندان آسیب نبیند. به همین دلیل، باید تا 24 ساعت پس از کشیدن دندان از آبکشی یا تف کردن شدید خودداری کنید، در غیر این صورت ممکن است با خونریزی غیر منتظره در دهان مواجه شوید. هنگام مسواک زدن، باید از مسواک زدن ناحیه آسیب دیده تا زمان بهبود کامل زخم خودداری کنید. علت خون آمدن از دهان می تواند ناشی از عوارض کشیدن دندان باشد که پس از 2 روز این حالت به طور کل رفع می شود. تنها نوع لخته خون در دهان که جای نگرانی ندارد لخته خون پس از کشیدن دندان است.

آلرژی غذایی

تشکیل لخته خون در دهان بدون هیچ دلیل خاصی، می تواند به دلیل حساسیت غذایی یا بافت حساس در دهان باشد. آلرژی های غذایی می‌تواند باعث تحریک یا تشکیل لخته در دهان شود که منجر به قرمزی و تورم این ناحیه می شود.

مواد غذایی که باعث ایجاد حساسیت در دهان می شوند، شامل آجیل، صدف، شیر، تخم مرغ و برخی میوه ها و سبزیجات هستند. واکنش های آلرژیک به این مواد غذایی آلرژی‌زا می تواند باعث ایجاد پوسته های خونی در حفره دهان یا لخته های قرمز رنگ شود که به تورم و قرمزی داخل دهان تبدیل می‌شود.

غذاهای دارای طعم دارچین یا اسیدی  نیز می‌توانند باعث تشکیل خون مردگی در دهان شوند. اگر واکنش های آلرژیک شما را آزار می‌دهد، می‌توانید داروی آنتی هیستامین را امتحان کنید تا به کاهش علائم آلرژی کمک کنید.

بیماری سلیاک

برخی از افراد مبتلا به بیماری سلیاک ممکن است دچار زخم هایی در دهان شوند که شبیه لخته خون است. بیماری سلیاک بر نحوه جذب برخی مواد مغذی و مواد معدنی توسط بدن تأثیر منفی می‌گذارد و باعث واکنش التهابی به گلوتن در بدن می شود. لخته خون دهان و مشکلات در مینای دندان می توانند به شناسایی سریعتر بیماری سلیاک کمک کنند. به عنوان مثال، لخته خونی پیاپی در دهان اغلب با بیماری سلیاک همراه است. تحقیقات علمی نشان داده است که کمبود یک ماده معدنی یا ویتامین ناشی از سوء جذب، مسئول ایجاد لخته خون و زخم دهان است.

خونریزی آنژینا بولوزا

لخته خون بزرگ پر از خون و مایع در داخل دهان ممکن است به دلیل بیماری به نام آنژینا بولوزا هموراژیکا (ABH) ایجاد شود. تروما، دیابت یا عوامل ژنتیکی می توانند باعث ظاهر شدن این خون مردگی بزرگ در دهان شوند. خونریزی آنژینا بولوزا باعث ایجاد لخته های پر از خون داخل دهان می‌شود که معمولاً روی سقف دهان یا کام نرم تشکیل می شوند. با این حال، ظاهر شدن لخته های خونی در نزدیکی زبان یا لثه با این نوع خون مردگی تفاوت دارد که جای نگرانی کمتری دارد. لخته خون معمولا به سرعت تشکیل می شود و ممکن است تا 10 روز طول بکشد تا لخته به طور کامل تخلیه و بهبود یابد.

 

نوعی زخم قرمز دهانی که شبیه لخته خونی در دهان است، زخم دهان است. اکثر افراد زخم های دهانی (یا برفک دهان) را با لخته های خونی اشتباه می گیرند زیرا گاهی اوقات زخم های دهان ممکن است رنگ قرمز تیره داشته باشند.

زخم دهان می تواند در گونه، سقف دهان یا روی زبان تشکیل شوند. این زخم‌ها معمولاً حاشیه قرمز روشن تری نسبت به لخته خون در دهان دارند. زخم‌ دهان باعث می شود بافت داخل دهان شما بسیار حساس شود و در هنگام مصرف غذا یا نوشیدنی دچار درد شود. غذاهای تند و اسیدی می توانند باعث تحریک زخم دهانی شوند.

یکی از راه های خلاص شدن از شر زخم دهانی، شستشوی دهان با محلول آب نمک چند بار در روز است. از محلول آب نمک به عنوان دهانشویه ضد میکروب برای تسریع روند بهبودی و جلوگیری از عفونت استفاده کنید. تنها کاری که باید برای تهیه این دهانشوی آنتی باکتریال انجام دهید این است که یک قاشق چایخوری نمک را با یک لیوان آب گرم ترکیب کنید و بگذارید نمک حل شود و  آن را غرغره کنید. تا زمان بهبودی زخم دهان از خوردن غذاها و نوشیدنی های سفت، تند، شور، اسیدی یا گرم خودداری کنید.

 

 

 

لخته خون در دهان معمولاً در اثر گاز گرفتن گونه، تصادف، عفونت یا آسیب های دیگر در داخل دهان ایجاد می‌شود. لخته خون که روی سقف دهان، زبان یا گونه ایجاد می‌شود، به طور کلی لخته خون قرمز رنگ و پر از خون و مایعات دیگر است. انواع دیگر زخم‌ دهان نیز ممکن است شبیه لخته خون روی زبان به نظر برسند و هنگام غذا خوردن یا صحبت کردن باعث درد و ناراحتی شوند. مصرف مایعات داغ می تواند شدت درد لخته خون در دهان را افزایش دهد.

لخته خون در دهان معمولا خود به خود و بدون درمان خاصی از بین خواهد رفت. البته برای تسریع بهبودی باید از هرگونه تحریک  لخته قرمز یا زخم در دهان خودداری کنید. با این حال، گاهی اوقات لخته خونی که در دهان ایجاد شده است می‌تواند نشانه یک بیماری جدی‌تر باشد. به عنوان مثال، تعداد کم پلاکت ها، کمبود تغذیه و حتی سرطان دهان می تواند باعث ایجاد لخته خون در دهان شود.

در این مقاله با علت لخته شدن خون دندان و تشکیل لخته خون زیر زبان آشنا می شویم. این اطلاعات می تواند به جلوگیری از ظاهر شدن لخته های خون دهان کمک کند و در صورت بروز، به درمان سریعتر آنها کمک می کند. همچنین متوجه خواهید شد که لخته خون در دهان نشانه چیست که برای معاینه به پزشک مراجعه کنید.

لخته خون در دهان می تواند در هر قسمتی از دهان ظاهر می شود، لخته خون در قسمت های مختلف دهان نشانه مشکلات مختلفی از جمله بیماری لثه و سرطان است. از آنجایی که لخته خون در دهان معمولاً در اثر آسیب های فیزیکی ایجاد می‌شوند، می‌توانند در پهلو یا زیر زبان تشکیل شوند. لخته های پر از مایع نیز در داخل گونه، سقف دهان یا داخل لب ظاهر می‌شوند.

زمانی که مایع  خون زیر پوست آسیب دیده جمع می‌شود، تشکیل لخته خون زیر پوست آغاز می شود. بسته به علت، لخته خون در دهان ممکن است با خون، مایع بی رنگ یا چرک پر شده باشد. برخی از دلایل اصلی که باعث تجمع خون در دهان به شکل می‌شود، عبارتند از اصطکاک زبان و دندان، تحریک ناشی از مواد شیمیایی یا سوختگی دهان.

 

 

 سلامت دهان برای افراد مبتلا به بیماری کلیوی

 

بیماری کلیوی یا عملکرد کلیوی محدود در هر عملکرد بدن منعکس می شود. تنگی نفس، مشکلات مفصلی و تورم در پاها از عوارض جانبی رایج هستند. این به این دلیل اتفاق می افتد که بیماران نارسایی کلیوی سیستم ایمنی را به خطر می اندازند که آنها را مستعد ابتلا به عفونت می کند. حفره دهان شما نیز از این قاعده مستثنی نیست. حدود 90 درصد از افراد مبتلا به بیماری مزمن کلیه مشکلات دندانی مختلفی دارند.

 

دیابت، فشار خون بالا مهمترین علل بیماری های کلیوی هستند. علت هر چه باشد، بیماری مزمن کلیه مدیریت سلامت دهان را پیچیده تر می کند.

 

چه جنبه های احتمالی بیماری کلیوی بر سلامت دندان تاثیر می گذارد؟

جدای از سلامت سیستم ایمنی به خطر افتاده، جنبه های خاصی از نارسایی کلیوی و دیالیز وجود دارد که به سلامت دهان و دندان شما آسیب می رساند.

 

هپارینیزاسیون قبل از دیالیز

حمل احتمالی هپاتیت B یا C پس از دیالیز مزمن

هیپرپاراتیروئیدیسم ثانویه

درمان سرکوب کننده سیستم ایمنی برای بیماران پیوندی

به احتمال زیاد، برخی از داروها و داروهایی که برای درمان بیماری کلیوی و دیالیز مصرف می‌شوند نیز بر حفره دهان تأثیر منفی می‌گذارند. طعم بد دهان، ضایعات دهانی از پیامدهای احتمالی آن است.

 

عوارض دهانی احتمالی عملکرد نامناسب کلیه چیست؟

 

بوی بد دهان

افرادی که از بیماری کلیوی یا نارسایی نهایی کلیه (ESRF) رنج می برند، بوی بدی از دهان خود منتشر می کنند.

 

از آنجایی که کلیه توانایی خود را در تصفیه مواد زائد از خون از دست می دهد، اوره موجود در خون را حذف نمی کند. منجر به تجمع اوره در بزاق می شود. هنگامی که اوره تجزیه می شود، آمونیاک تولید می کند که بوی بدی دارد. همچنین با طعم بد دهان مرتبط است.

 

 از دست دادن استخوان فک

بیماری کلیوی باعث افزایش تولید هورمون های پاراتیروئید می شود که فسفات زیادی در بدن تولید می کند. ترشح یون فسفات باعث می شود کلسیم در بدن ما از تعادل خارج شود. هنگامی که بدن ما کلسیم کافی دریافت نمی کند، استخوان های ما را ضعیف می کند.

 

به طور ساده، بیماران نارسایی کلیه در معرض خطر بالایی از دست دادن استخوان فک خود هستند که در نهایت منجر به لق شدن دندان ها برای افتادن می شود.

 

 خشکی دهان

خشکی دهان (یا) خشکی دهان (یا خشکی دهان) که با بیماری کلیوی اتفاق می افتد، چند عاملی است زیرا جنبه های مختلف مانند تجمع مواد زائد در خون، مصرف چند دارو، مصرف محدود مایعات، جریان بزاق را کاهش می دهد و باعث خشکی دهان می شود. اگر بیماری کلیوی ناشی از دیابت باشد، قربانی احتمال زیادی برای ابتلا به خشکی دهان خواهد داشت.

 

 استوماتیت اوراتمیک

استوماتیت یک بیماری التهابی است که غشاهای مخاطی دهان و لب ها را تحت تاثیر قرار می دهد. با افزایش سطح اوره خون اتفاق می افتد. عفونت باکتریایی در ترکیب با چنین اورمی، ترکیبات آمونیومی تحریک‌کننده را تشکیل می‌دهد که منجر به ضایعات یا تورم در بافت‌های دهان می‌شود.

 

4نوع استوماتیت اوراتمیک وجود دارد که می توان آنها را با نوع آسیبی که در حفره دهان ایجاد می کند شناسایی کرد:

 

استوماتیت غشایی اریتماتوز

استوماتیت اولسراتیو

استوماتیت هموراژیک

استوماتیت هیپرپاراکراتوز

این به تدریج در طول سال ها اتفاق می افتد و برای افرادی که در مرحله نهایی بیماری کلیوی هستند اتفاق می افتد. دندانپزشکان نشان می دهند که با دیالیز کلیه کاهش یافته است.

 

بیماری های لثه

افزایش غلظت اوره و فسفات در خون برای وارد کردن باکتری ها به جریان خون قدرتمند است. چنین سطوح بالای اوره و فسفات در خون این میکروب ها را تغذیه می کند تا روی سطوح دندان بچسبند و جرم دندانی را تشکیل دهند. باکتری موجود در ماده چسبنده به بافت لثه اطراف آسیب می رساند و باعث ایجاد بیماری های لثه (یا) پریودنتال می شود.

 

در همین حال، داروهایی که برای درمان بیماری‌های کلیوی مصرف می‌شوند، با فیبروبلاست‌های لثه تداخل کرده و باعث کبودی و خونریزی در لثه‌ها می‌شوند.

 

 فرسایش در سطوح زبانی دندان

عدم تعادل الکترولیتی که با افزایش غلظت اوره و فسفات اتفاق می افتد منجر به بیماری های ریفلاکس می شود. از این رو بیماران نارسایی کلیه اغلب استفراغ می کنند.

 

به یاد داشته باشید که استفراغ آب و اسیدهای معده را به دهان ما بازمی گرداند. وقتی دندان‌های ما دائماً در معرض چنین مواد اسیدی قرار می‌گیرند، سطح خارجی دندان را فرسایش می‌دهد و دندان‌ها را شکننده می‌کند.

 

خلاصه

جدا از شرایط مشکل ساز مورد بحث، بیماری مزمن کلیه با سایر مشکلات دندانی مانند رشد بیش از حد لثه، زخم های دهان، لکوپلاکی مودار دهان، پوسیدگی دندان و موارد دیگر همراه است.

 

عدم تعادل الکترولیت و هورمون که با نارسایی کلیه اتفاق می افتد، دلیل اصلی مشکلات دهان و دندان و سلامت کلی است. این برای افراد مبتلا به نارسایی مزمن کلیه، افرادی که دیالیز می‌کنند و پیوند کلیه اتفاق می‌افتد.

 

اگر می خواهید دهان خود را در میان بیماری های کلیوی سالم نگه دارید، هر بار پس از انجام دیالیز با دندانپزشک خود مشورت کنید. نکات احتیاطی ویژه ای را که پزشک دندانپزشک خود توصیه می کند، دنبال کنید.